Pamiątki po Powstańcu Warszawskim por. Adolfie Thielu

W skład zbioru wchodzi rzadka opaska powstańcza z numerem plutonu 257; przedwojenna rogatywka harcerska; dwie karty pocztowe; praktycznie niespotykane metalowe numerki plutonu 257 z pourywanymi wąsami; krzyż Armii Krajowej; krzyżyk z orłem, lilijka harcerska Szare Szeregi z mosiężną nakrętką i współczesna naszywka Zgrupowania AK ,,Żmija”.

Adolf Thiel, syn Aleksandra urodził się 29 grudnia 1897 r. w Sempolnie. W spisie oficerów służących czynnie w dniu 1.06.1921 r. występuje w stopniu podporucznika 71 Pułku Piechoty. Jako podporucznik figuruje również na liście Korpusu Intendentów 71 Pułku Piechoty pod pozycją 90. W rocznikach oficerskich 1923 i 1924 ujęty jest już jako porucznik rezerwy 10 Pułku Piechoty. W czasie powstania warszawskiego będąc porucznikiem rezerwy walczył na Żoliborzu w 257 plutonie należącym do Zgrupowania Armii Krajowej ,,Żmija”. W pierwszych dniach sierpnia 1944 r. dowodził grupą łączników, utworzoną w tym plutonie z drużyny harcerzy, która dołączyła do niego na początku powstania. We wrześniu razem ze swoimi harcerzami najprawdopodobniej szturmował wał wiślany, gdzie miała zostać przeprowadzona ewakuacja. Następnie w wyniku ogłoszonej kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli i nosił numer jeniecki 46 383. Po wojnie wyjechał do Francji i przebywał w co najmniej dwóch obozach przejściowych. Nigdy nie wrócił do kraju, zmarł na emigracji.